Ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία καταγόταν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ ἔζησε τὸν 6ον αἰώνα, τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Ἰουστινιανοῦ. Στὰ νεανικά της χρόνια ζοῦσε μέσα στὴν ἀκολασία καὶ παρέσυρε πολλοὺς ἀνθρώπους στὴν ἠθικὴ καταστροφή.
Ὅταν ἦταν 12 χρονῶν ξέφυγε ἀπὸ τὴν προσοχὴ τῶν γονιῶν της καὶ πῆγε στὴν Ἀλεξάνδρεια, ὅπου ἐπὶ 17 χρόνια ζοῦσε ἄσωτη ζωή. Μετά, ἀπὸ περιέργεια πῆγε, μὲ πολλοὺς ἄλλους προσκυνητές, στὰ Ἱεροσόλυμα, γιὰ νὰ παρεβρεθεῖ στὴν ὕψωση τοῦ Τίμιου Σταυροῦ.
Ὅταν θέλησε νὰ μπεῖ στὸ ναὸ τῆς Ἀνάστασης, τὴν ἡμέρα ποὺ ὑψωνόταν ὁ Τίμιος Σταυρός, ἔνιωσε 3 ἕως 4 φορὲς κάποιαν ἀόρατη δύναμη μέσα της, ποὺ τὴν ἐμπόδιζε νὰ μπεῖ, ἐνῶ τὸ πλῆθος ἔμπαινε ἀνεμπόδιστα.
Ἀφοῦ πληγώθηκε ἡ καρδιά της ἀπ᾿ αὐτό, ἀποφάσισε ν᾿ ἀλλάξει ζωὴ καὶ νὰ ἐξιλεώσει τὸ Θεὸ μὲ τὴ μετάνοια. Ἔτσι βάζοντας σὰν ἐγγυήτριά της τὴν Παναγία, ὑποσχέθηκε ὅτι ἐὰν ἀφήσει νὰ μπεῖ γιὰ νὰ δεῖ τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, θὰ ἦταν συνετὴ καὶ φρόνιμη στὸ μέλλον καὶ δὲν θὰ μόλυνε πιὰ τὸ σῶμα της μὲ πονηρὲς ἐπιθυμίες καὶ ἡδονές.
Ὅταν γύρισε μετὰ στὴν ἐκκλησία, αὐτὴ τὴ φορὰ μπόρεσε νὰ μπεῖ χωρὶς καμιὰ δυσκολία. Τότε προσκύνησε τὸ Τίμιο ξύλο καὶ χωρὶς νὰ λησμονήσει τὴν ὑπόσχεση ποὺ ἔδωσε, ἀναχώρησε τὴν ἴδια μέρα ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα κι᾿ ἀφοῦ πέρασε τὸν Ἰορδάνη μπῆκε στὰ ἐνδότερα μέρη τῆς ἐρήμου, ὅπου ἔζησε ἐπὶ 47 χρόνια μιὰ ζωὴ πολὺ σκληρὴ καὶ ἀσυνήθιστη, χωρὶς νὰ δεῖ ἄνθρωπο, ἀλλά, ἔχοντας μοναδικό της θεατὴ τὸν Θεό, προσευχόταν μόνη σ᾿ Αὐτόν.
Τόσο δὲ ἀγωνίστηκε, ὥστε πέρασε τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ ἀπόκτησε ζωὴ πάνω στὴ γῆ ἀγγελικὴ καὶ ὑπεράνθρωπη. Τόσο δὲ ὑψώθηκε διὰ μέσου τῆς ἀπάθειας, ὥστε περπατοῦσε πάνω στὰ νερὰ τοῦ ποταμοῦ, χωρὶς νὰ βυθίζεται. Ὅταν δὲ προσευχόταν, σηκωνόταν ἀπὸ τὴ γῆ ψηλὰ καὶ στεκόταν μετέωρη στὸν ἀέρα.
Περὶ τὸ τέλος τῆς ζωῆς της ἔτυχε νὰ συναντήσει κάποιον ἐρημίτη, ποὺ λεγόταν Ζωσιμᾶς, ποὺ ἀφοῦ τοῦ διηγήθηκε ὅλη της τὴ ζωή, τὸν παρακάλεσε νὰ τῆς φέρει τὰ ἄχραντα Μυστήρια γιὰ νὰ κοινωνήσει. Ἐκεῖνος τὸ ἔκανε τὴν ἑπομένη χρονιά, τὴν Μεγάλη Πέμπτη.
Ἀλλὰ τὸν ἄλλο χρόνο, ξαναγυρνώντας ὁ Ζωσιμᾶς τὴν βρῆκε νεκρή, ξαπλωμένη στὴ γῆ καὶ κοντά της ἕνα σημείωμα, ποὺ ἔγραφε: «Ἀββᾶ Ζωσιμᾶ, θάψον ὧδε τὸ σῶμα τῆς ἀθλίας Μαρίας. Ἀπέθανον τὴν αὐτὴν ἡμέραν, καθ᾿ ἣν ἐκοινώνησα τῶν ἀχράντων Μυστηρίων. Εὔχου ὑπὲρ ἐμοῦ».