Νουθεσίες τοῦ Ὁσίου Γέροντος Παχωμίου τοῦ ἐν Χίω

Πνευματικὲς Νουθεσίες τοῦ Ὁσίου Γέροντος Παχωμίου τοῦ ἐν Χίω
 
  • Τοῦτο καὶ μόνον εἶναι, Κύριε, φώτισόν με νὰ γνωρίσω τὸ θέλημά σου, καὶ δῶσε μου ἰσχὺν νὰ τὸ τελειώσω, οἴμοι τοῦ μιαροῦ καὶ ἀκαθάρτου.
  • Ὅ,τι καλὸν κάνεις εἰς τοὺς ἀδελφούς σου, ὁ Χριστὸς τὸ ἀναδέχεται εἰς τοῦ λόγου του.
  • Ὅποιος ἀκούσῃ κανένα καὶ λέγει κατὰ τοῦ ἄλλου ἀδελφοῦ, ὀπίσω του, καὶ ὑπάγῃ καὶ τὸ φανερώσῃ, νὰ εἶναι ἐδῶ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι ἀσυγχώρητος.
  • Πάντοτε νὰ ἐξουθενῇς τὸν ἑαυτόν σου καὶ μὴ δικαιώνεσαι, νὰ ῥίπτῃς τὸ σφάλμα ἐπάνω σου καὶ θὰ ἀναπαύεσαι.
  • Τὸν κανόνα σου μὲ προσοχὴν μεγάλην νὰ κάμνῃς.
  • Μὲ ἁπλότητα νὰ πορεύεσαι, δηλαδὴ σοῦ εἶπε ἕνας τινὰ λόγον νὰ ὑπομείνῃς ἢ σὲ ὕβρισεν ἢ σὲ ἐξουδένωσεν, νὰ μὴ ἀνταποδίδῃς ἢ νὰ βαστᾷς κακίαν.
  • Νὰ εἶσαι στρογγυλός.
  • Νὰ λέγῃς φανερὰ τοὺς λογισμούς σου.
  • Μὲ ταπείνωσιν νὰ παρακαλῶ τὸν Θεὸν νὰ μὲ φυλάξῃ καὶ νὰ μὴ πιστεύω τὸν λογισμόν μου.
  • Νὰ φυλάξῃς τὴν προσοχὴν τοῦ νοός σου.
  • Προσοχὴ ὀνομάζεται νοὸς τήρησις, καρδιακὴ φυλακή, νῆψις, νοερὰ ἡσυχία.
  • Ὅταν προσεύχεσαι νὰ ἐννοῇς τὰ λεγόμενα.
  • Φύλαττε συστολήν, ἡ ὁποία εἶναι ἀνωτέρα της σιωπῆς, συστολὴ δὲ εἶναι νὰ μὴ γελᾷς, νὰ μὴν ἀργολογῇς καὶ νὰ μὴ καταλαλῇς.
  • Κανένα πρᾶγμα δὲν εἶναι τὸ νὰ φεύγῃ τὶς τὴν ἁμαρτίαν ὡς ἡ ἐνθύμησις τοῦ θανάτου.
  • Ἀρετὴ χωρὶς ταπείνωσιν δὲν εἶναι ἀρετή.
  • Ὅ,τι καὶ νὰ κόμης, ὅταν δὲν ἔχῃς ταπείνωσιν, καὶ κυρίως ἀγάπην, δὲν εἶναι τίποτε.
  • Ἡ ταπείνωσις εἶναι νὰ μὴν ἔχῃ τις κακίαν, μὲ κανένα.
  • Πάντοτε νὰ λέγωμεν τὴν εὐχήν, ὅπου κι ἂν εἴμεθα.
  • Ὅταν μέμφεσαι τὸν ἑαυτόν σου μὴ φοβᾶσαι νὰ πλανηθῇς.
  • Ὄχι τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.
  • Νὰ εἶμαι ἕτοιμος πάντοτε διὰ τὸν θάνατον, ὡσὰν νὰ εἶναι ἡ τελευταία ἡμέρα τῆς ζωῆς μου, οὕτω νὰ πορεύωμαι.
  • Νὰ λέγω τὴν εὐχὴν ταπεινὰ ὡς εἰς αὐτί.
  • Νὰ προτιμῶ τοὺς μεγαλύτερούς μου πάντοτε.
  • Νὰ κόπτω τὸ θέλημά μου, ὅταν μοῦ ἔρχεται ὁ λογισμὸς νὰ ἰδῶ τι, ἐγὼ νὰ μὴ βλέπω· ἢ εἰπὲ τοῦτον τὸν λόγον νὰ μὴ τὸ λέγω.
  • Ἀκαταπαύστως νὰ μέμφωμαι τὸν ἑαυτόν μου.
  • Ὅταν σὲ ἐπαινοῦν νὰ μὴ τοὺς πιστεύῃς, διότι σὲ καταρῶνται.
  • Ἀδύνατον εἶναι εἰς ἐκεῖνον, ὁποῦ πασχίζει ἐν ἀλήθειᾳ νὰ σωθῇ, νὰ μὴ τὸν ἐλεήσῃ ὁ Θεός.

 

(*) Περιοδ. «Ἅγιος Κυπριανός», ἀριθ. 329 / Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2005, σελ. 256. Ἀντωνίου Ν. Χαροκόπου,

Ὁ Γέροντας Παχώμιος - Ἱδρυτὴς τῆς Ἱερᾶς Σκήτης τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Χίου (1839-1905), σελ. 189-194, Ἀθῆναι 2003.