Στην Αγιά Σοφιά μας

 Αιώνες τώρα καρφωμένη, πάνω σε βαρύ και ψηλό σταυρό. Τόσο βαρύ, που όλοι σε προσκύνησαν. Τόσο ψηλό που σε έβλεπαν από κάθε γωνιά της γης. Τόσα τραύματα στο μαρτυρικό σου σώμα, την μοναδική σου ωραιότητα, δεν κατάφεραν να διώξουν. Τόσες γέρικες πέτρες, διατήρησαν την άφθαρτη νεότητά σου.
Ο νέος βάρβαρος με το χέρι της βλασφημίας, σήκωσε τη λόγχη. Ήλθε ο νεκρός, το δικό σου θάνατο να πιστοποιήσει. " Και ευθέως εξήλθεν αίμα και ύδωρ". Χτύπησε τη ζωντανή φλέβα ενός αθανάτου πνεύματος που αδιάκοπα μεταγγίζεται και την πηγή αγιάσματος, που μυστικά αναβαπτίζει.
Αποκάλυψη! Του μεγαλείου σου και της μικρότητάς του. Του φωτός σου και του σκότους του. Της ζωής σου και του θανάτου του. Τρόμαξε! Θέλησε να σκεπάσει το χερουβικό με κραυγές και αλλαλαγμούς και την ευωδία σου με την ανυπόδιτη δυσοσμία της παραφροσύνης του.
   Μάταια... Όταν το βράδυ θα τελειώνει το θέατρο της μισαλλοδοξίας και θα κλείνουν οι πόρτες σου, θα ανοίγει το μυστικό παραπόρτι. Αυτό που βρίσκεται μεταξύ χρόνου και αιωνιότητος, ορατού και αοράτου, μεταξύ ουρανού και γης. Ταπεινά θα μπαίνει ο Πατριάρχης ο Χρυσόστομος με τον Γρηγόριο το θεολόγο. Ο Γερμανός, ο Πρόκλος, ο Νεκτάριος και ο Χρυσόστομος Σμύρνης. Ο Γρηγόριος ο Ε'   με το ομορφότερο ωμοφόριο, τη θηλιά της αγχόνης του. Ο όσιος Παΐσιος στο στασίδι. Οι άγιοι Αρσένιος και ο Ιάκωβος στο ψαλτήρι. Και στο ιερό βήμα διακονών ο γέρων Ιερώνυμος. Και άλλοι πολλοί. Αναρίθμητοι. Όσοι με τα γόνατά τους βαθούλωσσν τα μάρμαρα του δαπέδου σου, σημάδια, που όσα χαλιά και να στρωθούν, δεν πρόκειται να κρύψουν.
   Η λειτουργία ξεκίνησε. Η στιγμή έρχεται. Οι κραυγές να σταματήσουν. Όπου να 'ναι βγαινουν τ' Άγια μέσα από μυρτιές και βάγια.
"Ως τον Βασιλέα των όλων υποδεξάμενοι"....
                                              π. Σπυρίδων